TAZE MEZAR

Tükeniyorum!
Aldılar elimden umutlarımı.
En ıssız sokak kadar yalnızım artık.
Son terkedişimi yaşadım;
Kendimi terk ederek.


Yok bundan öte bir yalnızlık.
Acılar bile terk etti bedenimi,
Acımaz oldum.
Yitirdim tüm sevinçlerimi,
Ne o gökyüzü eski maviliğinde;
Ne de maviliğine doyamadığım denizler.
Suskun bir bekleyişteyim.
Ne beklenirse böyle anlarda!
Ya da gelir mi beklenen o! ne ise?
Kendi cehennemimde, kendi ateşimleyim.
Durup durup yakıyorum kendimi.
Sorular, sorgular.
Ne zaman bitecek bu işkence?
En umulmaz zanlardayım şimdi.
Taammüden terk edişlerden,
Yalnızlığa müebbetlerdeyim.
Çığlıklarım çınlıyor kendi kulaklarımda;
Oysa taze bir mezar sessizliğindeyim.

E®TUNÇ ÇELİK